De ki: ‘Bana vahyolunan şeyler içinde yemek yiyenin üzerine haram kılınmış bir şey bulamıyorum; şüphesiz ölü olması yahut akıtılmış kan yahut domuz eti -işte gerçekten o pistir-yahut onu, Allah’tan başkasını, fısk ile mırıldamak müstesna! Ancak kim, darda kalırsa, haddi aşmadan ve saldırmadan (yiyebilir) şüphesiz Rabb’in, çok bağışlayan, çok merhamet edendir.’ (*145) (**145)
قُل لَّا أَجِدُ فِي مَا أُوحِيَ إِلَيَّ مُحَرَّمًا عَلَىٰ طَاعِمٍ يَطْعَمُهُ إِلَّا أَن يَكُونَ مَيْتَةً أَوْ دَمًا مَّسْفُوحًا أَوْ لَحْمَ خِنزِيرٍ فَإِنَّهُ رِجْسٌ أَوْ فِسْقًا أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ ۚ فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ بَاغٍ وَلَا عَادٍ فَإِنَّ رَبَّكَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ
﴿١٤٥﴾
Dipnotlar:
Yer işaretiniz eklendi