İnsana bir zarar isabet ettiği zaman O’na tevbe ederek Rabb’ine dua eder, sonra Kendisinden bir nimet lütfettiği zaman önceden O’na dua etmiş olduğunu unutur, O’nun yolundan saptırmak için Allah’a ortaklar kılar. De ki: ‘Sen, küfrünle biraz eğlen, şüphesiz sen, ateş halkındansın!’ (*8)
۞ وَإِذَا مَسَّ الْإِنسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِيبًا إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِّنْهُ نَسِيَ مَا كَانَ يَدْعُو إِلَيْهِ مِن قَبْلُ وَجَعَلَ لِلَّهِ أَندَادًا لِّيُضِلَّ عَن سَبِيلِهِ ۚ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِيلًا ۖ إِنَّكَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ
﴿٨﴾
Dipnotlar:
Yer işaretiniz eklendi