Yahut o kimse gibi ki, bir kasabadan geçiyordu ve o, ıssızdı, onun çatıları harap olmuştu; dedi ki: ‘Allah, onu ölümünden sonra nasıl diriltecek?’ Bunun üzerine Allah, yüz yıl onu ölü bıraktıktan sonra yeniden diriltti. (Allah) dedi ki: ‘Ne kadar kaldın?’ (O) dedi ki: ‘Bir gün ya da bir günün bir kısmı kaldım.’ (Allah) dedi ki: ‘Bilakis, yüz yıl kaldın; şimdi bak yiyecek ve içeceğine o bozulmamış ve bak eşeğine; seni böyle yapmamız, insanlar için bir ibrettir. Bak kemiklere, nasıl onu bir araya getiriyor, sonra ona et kaplatıyoruz!’ İşte ne zamanki ona açıkça belli oldu, dedi ki: ‘Biliyorum, şüphesiz Allah her şeye Kâdir’dir.’ (*259)
أَوْ كَالَّذِي مَرَّ عَلَىٰ قَرْيَةٍ وَهِيَ خَاوِيَةٌ عَلَىٰ عُرُوشِهَا قَالَ أَنَّىٰ يُحْيِي هَـٰذِهِ اللَّهُ بَعْدَ مَوْتِهَا ۖ فَأَمَاتَهُ اللَّهُ مِائَةَ عَامٍ ثُمَّ بَعَثَهُ ۖ قَالَ كَمْ لَبِثْتَ ۖ قَالَ لَبِثْتُ يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ ۖ قَالَ بَل لَّبِثْتَ مِائَةَ عَامٍ فَانظُرْ إِلَىٰ طَعَامِكَ وَشَرَابِكَ لَمْ يَتَسَنَّهْ ۖ وَانظُرْ إِلَىٰ حِمَارِكَ وَلِنَجْعَلَكَ آيَةً لِّلنَّاسِ ۖ وَانظُرْ إِلَى الْعِظَامِ كَيْفَ نُنشِزُهَا ثُمَّ نَكْسُوهَا لَحْمًا ۚ فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُ قَالَ أَعْلَمُ أَنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
﴿٢٥٩﴾
Dipnotlar:
Yer işaretiniz eklendi