‘Duvara gelince, şehirde iki yetim çocuğun idi, altında onlara ait bir hazine vardı ve babaları da salih biri idi. İşte Rabb’in istedi ki, ikisi güçlü çağlarına ulaşsınlar ve Rabb’inden bir rahmet olarak hazinelerini çıkarsınlar; kendi yetkimle onu yapmadım, işte bu, sabredip güç yetiremediğin şeylerin yorumudur.’ (*82)
وَأَمَّا الْجِدَارُ فَكَانَ لِغُلَامَيْنِ يَتِيمَيْنِ فِي الْمَدِينَةِ وَكَانَ تَحْتَهُ كَنزٌ لَّهُمَا وَكَانَ أَبُوهُمَا صَالِحًا فَأَرَادَ رَبُّكَ أَن يَبْلُغَا أَشُدَّهُمَا وَيَسْتَخْرِجَا كَنزَهُمَا رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ ۚ وَمَا فَعَلْتُهُ عَنْ أَمْرِي ۚ ذَٰلِكَ تَأْوِيلُ مَا لَمْ تَسْطِع عَّلَيْهِ صَبْرًا
﴿٨٢﴾
Dipnotlar:
Yer işaretiniz eklendi