Onlardan yüzünü çevirdi ve dedi ki: ‘Yusuf’a olan üzüntüm’ ve hüznünden gözleri ağardı, böylece o, sesini çıkarmadı (konuşmadı).
وَتَوَلَّىٰ عَنْهُمْ وَقَالَ يَا أَسَفَىٰ عَلَىٰ يُوسُفَ وَابْيَضَّتْ عَيْنَاهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ كَظِيمٌ
﴿٨٤﴾
Dipnotlar:
Yer işaretiniz eklendi