Artık ne zamanki ondan ümitlerini kestiler, fısıldaşarak bir sonuca varmak istediler. Büyükleri dedi ki: ‘Bilmiyor musunuz, babanız gerçekten sizden Allah’tan sağlam bir söz almıştı ve önceden de Yusuf konusunda kusurlusunuz; şimdi babam izin verinceye yahut Allah benim için hüküm verinceye kadar bu yerden ayrılmayacağım ve O, hükmedenlerin hayırlısıdır.’ (*80)
فَلَمَّا اسْتَيْأَسُوا مِنْهُ خَلَصُوا نَجِيًّا ۖ قَالَ كَبِيرُهُمْ أَلَمْ تَعْلَمُوا أَنَّ أَبَاكُمْ قَدْ أَخَذَ عَلَيْكُم مَّوْثِقًا مِّنَ اللَّهِ وَمِن قَبْلُ مَا فَرَّطتُمْ فِي يُوسُفَ ۖ فَلَنْ أَبْرَحَ الْأَرْضَ حَتَّىٰ يَأْذَنَ لِي أَبِي أَوْ يَحْكُمَ اللَّهُ لِي ۖ وَهُوَ خَيْرُ الْحَاكِمِينَ
﴿٨٠﴾
Dipnotlar:
Yer işaretiniz eklendi