Ne zaman ki Musa, kavmine kızgın, üzgün dönünce dedi ki: ‘Benden sonra benim kötü halefim oldunuz, Rabb’inizin emrine acele mi ettiniz!’ Levhaları bıraktı ve kardeşinin başını tutup kendisine doğru onu çekti, (Kardeşi) dedi ki: ‘Anamın oğlu, gerçekten bu kavim beni zayıf gördü, neredeyse beni öldürüyorlardı; şimdi düşmanların diline beni düşürme ve beni bu zalimler toplumuyla beraber tutma!’ (*150)
وَلَمَّا رَجَعَ مُوسَىٰ إِلَىٰ قَوْمِهِ غَضْبَانَ أَسِفًا قَالَ بِئْسَمَا خَلَفْتُمُونِي مِن بَعْدِي ۖ أَعَجِلْتُمْ أَمْرَ رَبِّكُمْ ۖ وَأَلْقَى الْأَلْوَاحَ وَأَخَذَ بِرَأْسِ أَخِيهِ يَجُرُّهُ إِلَيْهِ ۚ قَالَ ابْنَ أُمَّ إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونِي وَكَادُوا يَقْتُلُونَنِي فَلَا تُشْمِتْ بِيَ الْأَعْدَاءَ وَلَا تَجْعَلْنِي مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ
﴿١٥٠﴾
Dipnotlar:
Yer işaretiniz eklendi